به گزارش پیک نکا، به نقل از بلاغ؛ مازندران از استان های است که بعد از ۶ ماه ورود کووید ۱۹ همچنان در وضعیت قرمز به سر می برد و حتی چند هفته اخیر سه نفر از کادر درمان خود را بخاطر این ویروس شوم از دست داد است.
با شروع فصل تابستان و سیل مسافران و عدم توجه مردم سیر صعودی بیماری به گونه ای بود که در ظرف دو هفته وضعیت سفید شهرستان را به حالت فرا بحرانی تبدیل کرد و تعداد بیماران بستری شده کرونا از مرز ۴۵۰ نفر عبور کردند و بنا به گفته معاون فرماندار امل آمار بیماران این شهرستان ۵ برابر تعداد بیماران بستری شده بودند، البته آمار فوتی ها در پیک دوم مدتها هر روز دو رقمی را به دوش می کشید و ۵ بیمارستان این شهرستان تکمیل ظرفیت شده بودند.
از ابتدای ویروس کرونا در کنار شیوع این بیماری شبکه مویرگی و مردمی شکل گرفت که بسیاری از معضلات این بحران را کم کند، اما از همان ابتدا با سال جدید سفرهای شمال اغاز شد و قواعد نانوشته و نوشته در خصوص مراعات کرونا نتوانست انان را از سفر بازدارد.
با وجود تعطیلات چند روزه که با ایام سوگواری عاشورا و تاسوعا و تابستان مقارن است، در پس تبلیغات بی اثر منع سفر باز هم تجربه سازو کارهای مقابله با کرونا دوباره تکرار شد و شاهد سیل عظیم مسافران هستیم که نوید پیک سوم را با وخامت بیشتری می دهد.
مازندرانی که هنوز ۲۲ شهر اندر وضعیت سفید را تجربه نکرده اند، قبل از رهایی از موج دوم ، بحران دیگری را مواجهه خواهد شد که با وجود نزدیکی به فصل پاییز و شیوع انفولانزا تشدید بیشتری خواهد داشت و این بار یک قطعا این حجم از امکانات پاسخگو نخواهد بود.
با وجودی که بخاطر تعطیلات چند روزه پیش بینی حضور مسافران به شمال بارز بود، اما مسئولین امر تنها به چند اخطار بسنده کردند و گذاشتند بنای فاجعه به صدا در بیاید، مازندرانی که داغ حضور مسافران را از عید، تعطیلات اخر هفته، تعطیلات تابستان، بر دوش می کشید، این بار شوک دیگری برایش رقم خواهد خورد.
انبوهی از مسافران از چند روز گذشته تا ایام تعطیلات در شهرهای مازندران تخم کرونا می کارند تا ما و عزیزان ما را از طعم زندگی بی بهره کنند، از اوایل تیرماه که پیک دوم شدت گرفت، مازندران در وضعیت بدی به سر می برد، هنوز خاطره کمبود اکسیژن، نبودن امکانات، نداشتن دارو نای نفس کشیدن برای سرزمین سبز شمال نمی گذارد.
متاسفانه عدم مدیریت کرونا در سطح کلان در شهرستان ها نیز پر رنگ تر است و تنها به جلسات ستاد مبارزه با کرونا بسنده شده، جلساتی که از ابتای شیوع کرونا تشکیل شد و هیچ خروجی قابل قبولی نداشت، ، یقینا لازم بود ستاد کرونایی که نتوانست تا به امروز تدابیر درستی پی ریزی کند، با بستن شهر به روی مسافران بدشوم بجایی انتظار برای بحران پیک سوم، چاره ای اندیشه می کردند.
با وجودی که فعالیت های نیروهای مردمی و جهادی بسیاری از شیوع بحران کرونا کم کرد، اما عدم مدیریت درست از ابتدای شیوع کرونا توسط این ستاد کاملا مشهود بود.
زندگی با کرونا در چند ماه اخیر باید نقطه عطفی در زندگی مان قرار می گرفت و جزء روال زندگی مان می شد، اما متاسفانه برخی هنوز آن را شوخی می گیرند و حتی به امار فوتی ها توجه نمی کنند، امار ترسناکی که در یک روز شاید به بیش از ۲۰۰ نفر در کشور هم کشیده شده بود.
نخستین قدم برای کنترل اپیدمی کووید ۱۹ در تمام دنیا کنترل ترددهای شهری و بین شهری است که می تواند در کاهش این ویروس موثر باشد؛ البته همانطور که مسئولین امر مقابله با کورنا با کنترل تحرکات اجتماعی و عدم برگزاری مراسمات توانستند تا حدودی این بیماری را در میان جامعه مهار کنند، اما حضور مسافران بار سنگینی است که نمی گذارد این بیماری در مازندران کنترل شود و افسارش بار دیگر توسط مسافران پاره شود .
اما جالب تر اینجاست که با واقف بودن این امر از سوی مسئولین حتی محدودیت های تردد را در دو روز عاشورا و تاسوعا عنوان شده بود را هم نقض کردند و هیچ عزمی برای کنترل این بیماری در مازندران تا به امروز جزم نشده است و این در حالی است همه کشورها در مقابله با کرونا قوانین سختگیرانه ای را در پیش گرفته اند، اما کشور ما همچنان به چند تبلیغ منع سفر بسنده کرده است.
مثلا، کشوری مانند ایتالیا فرد مبتلا به کووید ۱۹ به خیابان بیاید معادل ارتکاب به قتل عمد ۲۱ سال زندانی می شود و این باعث شد در شهر تورین حتی یک نفر در ایستگاهای مترو دیده نمی شد، این چنین اعمال مجازات بخاطر سلامت شهروندان جامعه توجیه پذیر است و این در حالی است که با وجود ۶ ماه از این وضعیت و رصد شرایط موجود باز هم در این چند روز تعطیلی اخیر فقط به دادن تذکرات برای منع سفر بسنده کرده اند و هیچ اراده قوی برای حل آن به تکاپو نیافتاده است.
وقتی تردد جادههای موصلاتی را رصد می کنیم این سوال در ذهن تداعی می شود که چطور با وجود وضعیت قرمز استان، باز هم اشتیاق برای سفر وجود دارد، یا اطلاعی ندارند که بعید بنظر می رسد و یا اینکه این بیماری را هنوز جدی نگرفته اند؛ هر چه هست با این وضعیت باید پیک سوم را با شدت بیشتری انتظار داشت.
