به گزارش پیک نکا، طبق آمار جهانی سلامت روان، بروز اختلالات روانی در بین زنان و مردان تقریبا به یک نسبت است.
اما آنچه پراکندگی شیوع اختلالات را در بین زنان و مردان متفاوت می کند، بیش از ژنتیک مربوط به فرهنگ محیطی است. بر این اساس مردان نسبت به زنان بیشتر اختلالات برون سازی دارند و زنان بیشتر اختلالات درون سازی از خود نشان می دهند. بر طبق آمار جهانی بهداشت بروز پرخاشگری، رفتارهای ضد اجتماعی و خودکشی در مردان بیشتر است و زنان اضطراب و افسردگی بالاتری دارند.
متأسفانه در مردان، توانایی مدیریت هیجانات کمتر است. این موضوع به علت نبود آموزش مدیریت خشم در کودکی است. هرچند اکثر افراد جامعه با این معضل روبه رو هستند اما در مردان بیشتر به چشم می خورد. ناتوانی در ارتباط درست، حل مسئله به ویژه در خانواده که محیط برگشت افرادبه سلامتی است نیز در مردان دیده می شود. به طور کلی می توان بیماری ها، استرس و نبود توانایی کنترل و مدیریت استرس ها را جزو عواملی دانست که سلامت جسمی و روانی مردان را تهدید می کند.
با این توصیفات آنچه در مورد مردان حایز اهمیت است عدم پذیرش آن ها در مورد مشکلات روانی است که به آن مبتلا هستند. این موضوع ریشه در فرهنگ جوامع دارد. در فرهنگ ایران که از ابتدای تولد مردان را قوی و پشتیبان معرفی می کنند در اصل اجازه ی بیان رنج ها و شکستن ها را از مردان می گیرند.
حتما در روابط خود به طور مکرر با این جمله از سمت مردان روبه رو شده اید که « حرف زدن برایم سخت است یا الان چه باید بگویم؟». سرچشمه این جملات همان فرهنگ است. فرهنگ و سنتی که در کودکی گریه کردن و بروز احساسات را از پسربچه ها می گیرد و از سوی دیگر در نبود پدر به رغم وجود مادر از فرزند پسر می خواهد که مرد خانه باشد و از خانواده مراقبت کند. کودکی که به علت سن و ناتوانی های فکری و هیجانی خود نیاز به مراقبت دارد.
از سوی دیگر با بروز احساسات از سمت پسربچه ها با قضاوت های مسخره آمیز مواجه می شوند. مجموع این رفتارها در بزرگسالی باعث این می شودکه مردان نتوانند خودشان را بروز دهند و خودشان را کتمان کنند.
شاید همه ما بارها برای درمان بیماری های جسمانی به پزشک مراجعه کرده باشیم، اما زمانی که حرف از بیماری های روانی می شود، از بازگوکردن آن واهمه داریم و اغلب از رفتن نزد روانشناس و روانپزشک طفره می رویم.
ترس از انگ و بدنامی درپی مراجعه به مراکز روان درمانی، در بین مردان شیوع بیشتری نسبت به زنان دارد و اغلب مردان به دلیل موانع فرهنگی از بازگوکردن مشکلات روانی خود نزد مشاور و روانشناس دوری می کنند. این درحالی است که زنان ، شبکه دوستی و اجتماعی قوی دارند و راجع به مشکلات خود با دوستانشان صحبت می کنند که موجب می شود فشار روانی آنان کمتر شود و از راه حال های دوستانشان نیز استفاده می کنند. زنان در مورد پذیرش مشکلات روان خود اکراه ندارند و با سهولت بیشتری به دنبال کمک های حرفه ای توسط روانپزشکان و مشاوران می روند.
مردان بیشتر تحت تاثیر مشکلات روان قرار می گیرند
مردان با توجه به نقش خود در خانواده ، متاسفانه این مشکلات را به صورت رفتارهای ناهنجار مانند پرخاشگری، گوشه گیری و بی توجهی به مسئولیت های خود نسبت به سایر اعضای خانواده ، منتقل می کنند درحالیکه زنان با پذیرش مشکلات روان در خود و مراجعه سریع تر به روانپزشک یا مشاور می توانند مسائل اعصاب و روان خود را رفع و رجوع کنند و وظایف مهم خود را نسبت به افراد خانواده انجام دهند.
مردان باید در صورت مشاهده علائمی مانند تحریک پذیری و پرخاشگری ، بی توجهی به مسئولیت های اجتماعی و خانوادگی ، افسردگی و تمایل به گوشه گیری به فکر استفاده از خدمات تشخیصی و درمانی بهداشت و روان باشند. این امر تنها در صورتی محقق می شود که باید و نباید های سمی فرهنگ را کنار بزنند و خود را کمتر در معرض ارزش گذاری ها و قضاوت های بیرونی قرار دهند.
