به گزارش پیک نکا، به نقل از بلاغ؛ داستان قربانی کردن اسماعیل توسط ابراهیم خلیل‌الله، نمادی است از اوج بندگی و تسلیم. آنجا که فرمان الهی بر عواطف پدری پیشی می‌گیرد و ایمان، بر هر تردیدی غلبه می‌کند.
قربانی در این روز، نه صرفاً ریختن خون یک حیوان، بلکه نمادی از قربانی کردن نفس اماره، تعلقات دنیوی و هر آنچه انسان را از مسیر حق و حقیقت دور می‌کند، است. این «قربانی» می‌تواند نمادی از گذشتن از منافع شخصی به نفع منافع جمعی، یا ایثار در راه یک آرمان والا باشد؛ مفاهیمی که در جامعه امروز ما، گاه کمرنگ‌تر از همیشه به نظر می‌رسند.
اما عید قربان، فراتر از جنبه‌های فردی و عبادی، پیام‌آور همبستگی اجتماعی و توجه به نیازمندان است. توزیع گوشت قربانی میان فقرا و مستمندان، تجلی عملی این آموزه است که شادی و برکت عید باید همگانی باشد.
این عمل، نه تنها گامی در جهت کاهش فاصله‌های طبقاتی است، بلکه روح همدلی، ایثار و بخشش را در جامعه تقویت می‌کند. در جهانی که شکاف‌های اقتصادی و اجتماعی گاه به بحران‌های انسانی منجر می‌شود و اخبار ناگوار از گوشه و کنار به گوش می‌رسد، این سنت دیرینه می‌تواند یادآوری قدرتمندی برای لزوم توجه به همنوع و مسئولیت‌پذیری اجتماعی باشد.
از منظر یک فعال رسانه‌ای، عید قربان فرصتی است برای تأمل در چگونگی انعکاس این ارزش‌ها در زندگی روزمره. آیا ایثار و از خودگذشتگی تنها به این روز محدود می‌شود؟ یا می‌توانیم روح قربانی کردن خواسته‌های نفسانی را در تمام شئون زندگی فردی و اجتماعی خود جاری سازیم؟ در روزگاری که فردگرایی افراطی، مصرف‌گرایی بی‌حد و حصر، و گاه بی‌تفاوتی نسبت به درد دیگران، به چالش‌های جدی بدل شده‌اند، عید قربان همچون یک نقطه عطف، ما را به بازگشت به اصالت‌های انسانی و معنوی فرا می‌خواند.
عید قربان، عید تسلیم و رضاست؛ عید شکستن بت‌های درون و بیرون. امید است که با درک عمیق‌تر فلسفه این عید بزرگ، بتوانیم گامی در جهت ساختن جامعه‌ای انسانی‌تر، مهربان‌تر و اخلاقی‌تر برداریم. جامعه‌ای که در آن، ایثار و فداکاری تنها واژگانی زیبا نباشند، بلکه به فرهنگی عمومی و رفتاری نهادینه بدل شوند.
عیدتان مبارک و طاعاتتان مقبول درگاه حق.
سیده زینب یداللهی
انتهای خبر/
