به گزارش پیک نکا، بیست و پنجم دی‌ماه بود که دکتر ایرج حریرچی دلیل وضع قرمزی کرونایی استان مازندران را پرتقال چینی اعلام کرد و موجب ناراحتی مردم استان شد.
چند روز بعد منصورعلی زارعی رییس مجمع نمایندگان استان مازندران در نامه ای به وزیر کشور خواهان مسدود کردن ورودی های استان شد، درخواستی که علی محمد شاعری رییس دور قبل مجمع نمایندگان مازندران هم پارسال در همین ایام پیگیر این موضوع شد.
شنبه همین هفته بود که رییس پلیس راه مازندران خبر از تشدید نظارت بر ورودی های جاده های مازندران داد و قبل از شروع تعطیلات ستاد کرونا خبر از ممنوعیت ورود مسافر به استان های شمالی و چند کلانشهر درگیر کرونا داد.
از اوایل همه گیری کرونا بود که وضعیت اکثر شهرهای استان مازندران قرمز شد و تقریبا نزدیک به یک سال مردم این استان در بالاترین سطح درگیری با این پاندمی بودند و از نارنجی شدن استان یک هفته هم نگذشت که دوباره مردم مازندران شاهد حمله مسافرین به استان بودند.
رییس پلیس راهور استان از برگشت کدام ۸۷.۰۰۰ خودرو خبر می‌دهند که این همه خودرو با پلاک های غیر بومی به طوری در سطح شهر های استان دیده می شود که گویی اینجا تهران و مشهد است و مسافران مازندرانی به این شهر ها سفر کرده اند؟.
در این میان اما مجوز تردد ها بیش از همه بلای جان مردم شده! مجوزهایی که فرمانداران با مسئولیت خود با بهانه درمان و در ایام تعطیلات آخر هفته برای سفر به شهر های شمالی صادر می کنند…
فرمانداران محترم و علی الخصوص فرماندار تهران تا کجا مسئولیت صدور این همه مجوز و ورود این همه مسافر به استان را برعهده می‌گیرند؟
جایگاه مسئولان استانی مازندران و کشوری ستاد کرونا چیست که با نامه فرماندار دیگر شهر ها این چنین مصوباتشان زیر پا می رود.
اصلا مسافرین از جان مردم مازندران چه می‌خواهند؟
مردم مازندران تا کی باید «اتاق خلوت تهرانی‌ها بودن» را تحمل کنند؟ فرمانداران محترم مازندران تا کی چشم بر روی این موضوع می‌بندند و تا کی تعطیلی بازار و اصناف را راهکار درمان کرونا می‌دانند و پرستاران مازندرانی چند هفته دیگه جان استقامت دارند؟.
وزارت بهداشت، ستاد کرونا، استانداری مازندران و مجمع نمایندگان هوشیار باشند که اگر دوباره مازندران قرمز شد دنبال بهانه پرتقال چینی و پایین آمدن روستاییان و این دست از اظهارات نباشند و قبول کنند که وضعیت قرمز فردای مازندران حاصل وضع قرمز مدیریتی امروزشان بود.
