به گزارش پیک نکا، ابراهیم جوادی در مورد درگذشت محمد نوایی هم‌تیمی‌اش در مسابقات جهانی ۱۹۷۳ تهران اظهار داشت: از خبر مرگ محمد نوایی خیلی ناراحت شدم. ما خیلی با هم رفیق بودیم. گاهی از کرج به خانه‌شان می‌رفتیم. هم خودش خیلی پسر خوبی بود و هم پدر و مادر خیلی خوبی داشت. مادرش ما را هم مثل محمد خودش می‌دانست. دو سه شب مسابقه، خانه محمد نوایی می‌ماندیم. خیلی بامزه و خنده‌رو بود. بچه‌ها همه دورش جمع می‌‌شدند و همه می‌خندیدیم. هر جا که محمد بود، خنده بود و شوخی. کنار او هیچ‌وقت به ما بد نمی‌گذشت.
وی با اشاره به خاطراتش از مسابقات جهانی ۱۹۷۳ تهران خاطرنشان کرد: اردو با هم بودیم. محمد نوایی کشتی‌های خوبی در این جهانی گرفت. حتی با نفر اول که روس بود، مساوی کرد. حقش بیشتر از مدال برنز بود، اما خب قوانین آن زمان اینطور بود و محمد طلا نگرفت. در آن مسابقات من و محسن فرح‌وشی و منصور برزگر طلا گرفتیم و محمد هم سوم شد. یادم هست بعد از مسابقات چهارتایی با هم عکس گرفتیم. ما خاطرات خوبی از او و خانواده‌اش داریم. به قدری خوب و مهربان بودند که همیشه منزل آنها راحت بودیم. بعدها که ازدواج کرد هم خانواده خیلی خوبی داشت. درگذشت محمد نوایی را به علی و آرش نوایی و همسر و دخترش تسلیت می‌گویم.
دارنده مدال برنز المپیک ۱۹۷۲ مونیخ با تاکید بر اینکه محمد نوایی بعدها به یکی از مفسرین خوب کشتی ایران تبدیل شد، گفت: خیلی خوب کشتی را نقد می‌کرد چون هم کشتی‌گیر بود و هم تحصیل‌کرده. کشتی را خیلی خوب می‌شناخت. یادم هست که وقتی بعد از مدال برنز جهانی‌اش، مراسمی برگزار شد، او فقط خواست که امکان حضور در دانشگاه برایش فراهم شود چون خیلی درس و دانشگاه را دوست داشت.
